பார்ப்பனீயம், படிப்பு, மரியாதை இன்ன பிற...

சுந்தரவடிவேல் அவர்கள் தனது தந்தையாரின் இறப்பின் பின்னர் சடங்குகளை செய்த வேளை ஏற்பட்ட வேதனையான அனுபவத்தை சாவிலும் பிழைக்கும் பார்ப்பனக் கூட்டம் என எழுதியிருந்தார். அவரது 50 வயது ஆன சித்தப்பாவை, மற்றும் பிறரையும் ஒருமையில் நீ, வா என சடங்கு நடத்திய பார்ப்பனர் மரியாதை பொங்க அழைத்திருக்கிறார். அதை சுந்தரவடிவேல் கண்டிக்க, அந்த பார்ப்பன பெரியவரின் தன்மானத்திற்கு இழுக்கு ஏற்பட்டதால் அவர் ரொம்ப ஓவர் மரியாதையில் "வாங்கைய்யா, வைய்யுங்கைய்யா, எடுங்கைய்யா" என அழைத்திருக்கிறார். பக்கத்தில் வேறு சிலருடன் சடங்கு நடத்திய பார்ப்பனருக்கு இந்த மரியாதையின் தொனி கவரப்பட்டு என்ன ஓய் நடக்குது என்ற பாணியில் விசாரித்திருக்கிறார். அதற்கு அவா, They need respect! என அடக்கமா பதில் சொல்லியிருக்கா. என்ன இருந்தாலும் வர்ணாஸ்ரம சாதி அடுக்கில் உயர் பீடத்தில் இருக்கிற சவுண்டியானாலும் பார்ப்பனர் என்பதை உணராமல் ஒரு சூத்திரன் மரியாதையை கேட்கலாமா? இது தான் பார்ப்பனீயம் வெளிப்படுத்துகிற மரியாதை. ம்ம்

சுந்தரவடிவேல் அதோடு நின்றால் பரவாயில்லை, போதாத குறைக்கு பார்ப்பனீயம் கையகப்படுத்த தவித்து துடிக்கிற இணைய வலைப்பூவில் பதிவு எழுதி தனது எண்ணங்களை வெளிப்படுத்தினார். விடுவார்களா நமது "படித்து பண்பட்ட", "சுயமரியாதையை காலங்காலமாக மதித்து" நடக்கிற புண்ணியாவான்கள். பின்னூட்ட கமண்டலங்களுடன் கிளர்ந்தெழுந்து அவரை கட்டம் கட்டி பின்னி எடுக்கிறது வலைப்பதிவுலக நியோபார்ப்பனீயம். இது என்ன குருஷேத்திர யுத்தமா?

அறிவுத்தனமாக எழுதுவதாக அல்லது சமுதாய அக்கறையில் எழுதுவது போல காட்டிக்கொள்கிற வலைப்பூ எழுத்தாளர்கள் இது ஏதோ ஒரு சாதாரண செயலாக காட்ட முனைவது எதை காட்டுகிறது? அந்த பார்ப்பனரின் இடத்தில் இருந்து பார்க்க வேண்டுமாம். ஒரே வேலையை திரும்ப, திரும்ப செய்தால் எரிச்சலும் ஆத்திரமும் வருமாம். என்ன அருமையான உபதேசம்.

மனதில், சிந்தனையில் என கொஞ்சமாவது மனிதாபிமானம் மிச்சமிருப்பின் சிந்திக்க சில கேள்விகள்.

ஒரே வேலை எரிச்சலை தருமெனில் பீஅள்ளுபவனும், சவம் இறக்குபவனுக்கும், முடிவெட்டுபவனுக்கும், களையெடுப்பவளுக்கும், பாத்திரம்ம் தேய்ப்பவழுக்கும் எவ்வளவு எரிச்சலும் ஆத்திரமும் இருக்கும்? இவர்களை என்றாவது மனிதர்களுக்கான உரிமையும், மரியாதையையும் கொடுத்திருக்கிறதா இந்திய சமுதாயம்? பூசை செய்ய நாங்களும் வருகிறோம் என்ற மக்களின் வேண்டுகோளை ஆதரித்து ஆணையிட்ட அரசை எதிர்த்து கட்டம் கட்டி எத்தனை அசுவமேதயாகப் பதிவுகள் வலைப்பதிவில்? அந்த ஆணையை சில விபீடண கோடாரிகம்புகளை வைத்து வழக்குப் போட்ட போது எத்தனை ஆனந்த கமெண்ட் கமண்டலங்கள்?

சுந்தரவடிவேலிடம் "இன்னமும்" இதை எதிர்பார்க்கவில்லை என்கிறவர்கள் "படித்த வர்க்கமாக" காட்டிக்கொண்டு வலைபப்திவில் வாழைப்பழத்தில் ஊசி ஏற்றுவது போலவும், இராமாயணத்தில் வருகிற மறைந்திருந்து கொல்லுகிற வித்தையை போலவும் எழுதுகிற பார்ப்பனீயக் கருத்துக்களை கண்டித்திருக்கிறார்களா? அப்போதெல்லாம் எத்தனை ஸ்மைலி போட்டு சிரிப்பு? மனவிகாரங்களின் வெளிப்பாடா இவை?

பாதிக்கப்பட்ட ஒருவனின் உள்ளக்குமுறலை புரிந்துகொள்ளாமல், அதற்கான காரணகாரியங்களை ஆராய்ந்து கழைய முயலாமல், எவன் பாதிப்பை உருவாக்குகிறானோ அவன் பக்கம் சாய்ந்து நிற்பது பார்ப்பனீயத்திற்கு புதியதா என்ன? புராணகாலம் முதல் இன்று வரை பார்ப்பனீயம் இதை தான் செய்துவருகிறது.

//இன்னும் என்ன அவ்வளவு வெறுப்பு?ஒரு காலத்தில் ஒடுக்கினார்கள் - சரி.பிராமணன் மட்டுமா ஒடுக்கினான்? பணம் படைத்தவன் எல்லாரும் சேர்து தானே ஒடுக்கினார்கள்.இன்று அப்படி ஒடுக்குதல் கிடையாதே.// இது நல்ல ஒரு அழைப்புடன் சுந்தரவடிவேல் பதிவில் வந்த பின்னூட்டம்.

மரியாதை குறைவாக நடத்தப்பட்ட ஒருவர் அதன் பாதிப்பை வெளிப்படுத்தினால் அது வெறுப்பு! அந்த அவமானத்தை நிகழ்த்திவருக்கு ஆதரித்து/பரிந்து எழுதினால் அது சமூக அக்கறை? பார்ப்பனீயம் என்றோ நிகழ்த்தியதையல்ல சுந்தரவடிவேல் எழுதிருக்கிறார். அவருக்கு தற்போது ஏற்பட்ட அனுபவத்தின் வலி இது. பார்ப்பனீயம் பணம் படைத்த வர்க்கத்துடனும், அதிகார வர்க்கத்துடனும் சேர்ந்து சூத்திரர்களை ஒடுக்கிய/ஒடுக்குகிற நிலை வேதகாலம் முதல் இன்று வரை தொடர்கிறது. இதற்கு ஆயிரமாயிரம் உதாரணங்களை காணலாம்.

கோவில் முதல் அனைத்து இடங்களிலும் மனிதனை மனிதனாக சம மரியாதை, உரிமையில் நடத்த அழைப்புகள், குரல்கள் வருகிற வேளைகளில் வேதங்கள், சாத்திரங்கள், ஆகமங்கள் பின்னால் ஒளிந்து கொண்டு நிற்கிற கோழைத்தனமான செயல்களை கழையுங்கள். அந்த சடங்கு நடத்திய ஒரு பார்ப்பனர் மட்டுமல்ல எதிர்கால பல தலைமுறைகளின் பார்ப்பனீய சிந்தனைத் திமிர் பிடித்த மனிதர்களை (எந்த சாதியாக இருப்பினும்) உருவாக்கும் தவறை இனியாவது நிறுத்துங்கள். தவறு என்பது நம் வீட்டு சமையலறையில் இருந்தாலும் தவறு என ஒத்துக்கொள்ள ஏன் தயக்கம்? racial purity/racial suprimacy என்கிற மாய உலகில் வாழ்வதை விட்டு நாம் குறைகள் நிறைந்த நிறை மனிதர்கள், நிறைகளாக மலர்வோம் என வெளிச்சத்துக்கு வாருங்கள்! வாருங்கள் மனிதனை மரியாதையும், மாண்பும் மிக்கவர்களாக நடத்துவோம். We need respect! because WE ARE HUMANS WITH DIGNITY!