கொக்கு பிடிக்க வெண்ணையும், பார்ப்பனீய தேசியமும்!
கொக்கு பிடிப்பது எப்படி என்பது பற்றி கிராமத்தில் ஒரு கதை சொல்லுவார்கள். "கொக்கு தலையில் வெண்ணை வைத்து, வெண்ணை உருகி கொக்கு தலையில் வழிந்து அதன் கண்களை மறைக்கும் போது, கொக்கை அமுக்கி பிடிக்கலாமாம். கேட்க அழகாக இருக்கும் இந்த கதை நடைமுறை சாத்தியமா? 'கலாச்சார தேசியம்' என்னும் வெண்ணையை ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள் தலையில் வைத்து கொக்கு போல அமுக்கப் பார்க்கிறார்கள் இந்துத்துவ பயங்கரவாதிகள். அந்த தந்திரத்தை வெளியிடுபவர்களை அல்லது எதிர்ப்பவர்களை 'தேசத்தின் எதிரிகள்' என அழுவது வாடிக்கை. எந்த தேசத்துக்கு எதிரிகள்?
பிராமணா அல்லாத எவரும் உள்ளே செல்ல அனுமதி இல்லை! இது ஆங்கிலேய காலனியாதிக்க காலத்தில் வைத்த அறிவிப்பு பலகையல்ல. தமிழகத்தின் இராமேசுவரத்தில் இன்றும் இருக்கிற அறிவிப்பு தான் இது (படம்: நன்றி! யெஸ். பாலபாரதி). "பிராமணாள் ஹோட்டல்" நடத்திய பார்ப்பனீய கும்பல் பெயரை மாற்றும் நிலையை ஏற்படுத்தியது பெரியாரியம். இருந்தும் இன்றைக்கும் கூட இப்படி ஒரு அறிவிப்பு பலகை தமிழகத்தில் இருக்கிறது. 50 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் பார்ப்பனீயமே ஆட்சியாக இருந்த நிலையில் எப்படி இருந்திருக்கும்? இன்றும் வட இந்தியாவில் தமிழகத்தை விட கேவலமான நிலையில் தான் ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள் நடத்தப்படுகிறார்கள். "ஆர்.எஸ்.எஸ் காரன் தலித் கடையில் சாயா சாப்பிட்டு சாதியை ஒழிக்கிறான். தலித்தை உள்ளே விடாத கோயில்களில் பிச்சை எடுக்கிறான்." என சம்பந்தமில்லாது பேசி பார்ப்பனீயத்திற்கு வால் பிடிக்கும் நரிகள் இந்த படத்திற்கு என்ன மழுப்பல் வைத்திருக்கிறார்களோ?
புனித பண்டமான பார்ப்பனீய இந்துமதம் ஒடுக்கப்பட்ட மக்களுக்கு தருவது பார்ப்பனீயத்தின் கண்டுபிடிப்பான தீட்டு மட்டும் தான். 19ம் நூற்றாண்டில் பார்த்தாலே தீட்டு "எட்டிப்போ". 21ம் நூற்றாண்டில் பிராமணா அல்லாத எவருக்கும் உள்ளே செல்ல அனுமதி இல்லை! தீட்டு கோவில்களிலும், தெருக்களிலும் மட்டுமல்ல, உயர்கல்வி நிலையங்களிலும் தான். தீட்டின் வடிவம் தான் மாறுபடுகிறது. தெருக்களுக்கு அறிவிப்பு பலகை. IIT, IIM போன்ற உயர் கல்விநிலையங்களாக இருந்தால் உச்சநீதிமன்ற போய் எழுதி வாங்கி வரும் இடைக்கால தடை. நீதிமன்றம் எதை அடிப்படையாக வைத்து தீர்ப்பு எழுதுகிறது என கேட்காதீர்கள். தேசிய துரோகி ஆகிவிடுவீர்கள். எந்த தேசமா? அது தான் பார்ப்பனீய தேசியம்.
இப்படித்தான் பார்ப்பனீய தேசியத்தை சுட்டும் விதமாக கடந்த பூங்கா இதழில் ஆசிரியர் குழு எழுதிய தலையங்கத்தை வைத்து பார்ப்பனீய/இந்துத்துவ தீவிரவாதிகள் திசைதிருப்ப ஆரம்பித்திருக்கிறார்கள். மேற்கு வங்க மாநிலத்தில் துப்பாக்கிச் சூட்டில் மக்கள் கொலைசெய்யப்பட்டதையொட்டி, பார்ப்பனீயத்தின் பன்முக வடிவங்கள் இந்திய அரசியல் கட்சிகளுக்குள் இயங்குவதை தலையங்கம் குறிப்பிட்டிருந்தது. பார்ப்பனீயத்தை எதிர்ப்பது தேசவிரோதமாம். மனுதர்ம குப்பையை உயர்ந்ததாக தூக்கிப்பிடிக்கும் வரிசையில் இது அடுத்த வருகை.
வலதுசாரி இந்துத்துவம் இன்று உழைக்கும் மக்களை தங்களது தீவிரவாத செயல்களுக்கு அடிமையாக்க காவிப்பட்டாளத்தை உருவாக்கி வருகிறது. இந்துத்துவ தீவிரவாதத்திற்கு அமெரிக்கா,ஆஸ்திரேலியா, பிரித்தானியா, கானடா, ஐரோப்பிய நாடுகள் என பல வெளிநாடுகளிலிருந்து கோடிக்கணக்கான பணம் வசூலிக்கப்படுகிறது. தனது நோக்கத்திற்கான மறைமுக நிதியை திரட்ட இயற்கை பேரிடர்களையும், வறுமை, கல்வியின்மை போன்ற அவலங்களை பயன்படுத்தி சேவை என்ற பெயரில் பெரும் நிதி வசூலிக்க தனி அமைப்புகளை பார்ப்பனீய இந்துத்துவம் இயக்குகிறது. இவ்வாரு திரட்டப்படும் பெரும் தொகையில் சிறுபகுதி நிதியை சேவைகளுக்கும், பெரும் தொகை இந்துத்துவ நிழல் நடவடிக்கைகளுக்கும் பயன்படுத்தப்படுகிறது. வெளிநாட்டு 'மிசநரிகளுக்கு' ஒரு முகமும், உள்நாட்டு ஒடுக்கப்பட்ட மக்களுக்கு இன்னொரு முகமுமாக மத தீவிரவாதத்தை வளர்ப்பது தான் இன்றைய இந்துத்துவம். இதன் துவக்கம் இன்று நேற்றல்ல காலனியாதிக்க காலத்திலேயே துவங்கியது.
வலதுசாரி தீவிரவாத இந்துத்துவத்தை ஆர்.எஸ்.எஸ் என்னும் அமைப்பை உருவாக்கி 1925ல் துவங்கி வைத்தார்கள் மராட்டிய மாநில சித்பவன் பார்ப்பனர்கள். All road goes to Rome என்பது போல இந்தியாவின் மத தீவிரவாதம் துவங்கும் முடிச்சு ஆர்.எஸ்.எஸ். அதன் பின்னால் சித்பவன் பார்ப்பனீய கனவு! பார்ப்பன மேலாதிக்கம் எப்போதெல்லாம் ஆட்டம் கண்டுவிடுமோ அப்போதெல்லாம் தாக்குதல்களை புது முகங்கள் வழியாக தொடுத்தே பார்ப்பனீயம் வந்திருக்கிறது. ஒவ்வொரு முகமூடிக்கும் ஒரு வேலை பார்ப்பனீயத்தில் இருக்கும். கொலைக்களத்தை அதிகாரமயப்படுத்திய மோடிக்கும் இடமுண்டு. சட்டத்துக்கு புறம்பாக மசூதியை இடிக்க ஆள் சேர்த்த அத்வானிக்கும் இடமுண்டு. பசப்பு வார்த்தைகள் பேசும் வாஜ்பாய்க்கும் இடமுண்டு. தங்களது சித்பவன பார்ப்பனீய கனவை பாதிக்காது என்றால் அப்துல்கலாமையும் சேர்த்துக்கொள்வார்கள்.
ஆனால், தங்களது கனவிற்கு சிறு இடைஞ்சலானால், இராமனை கும்பிட்ட காந்தியாக இருப்பினும் கொன்று கைலாயத்துக்கு அனுப்ப கோட்சே என்னும் கொலைகாரனை உருவாக்குவார்கள். காந்தியை கொலை செய்த கோட்சே கண்டதும் இந்துத்துவ கனவு தான். குஜராத்தில் கர்ப்பிணி பெண்ணின் வயிற்றை கிழித்து சிசுவை தீயிட்டு பொசுக்கியதும் இந்துத்துவ முகங்கள் தான். குஜராத்தில் உயிருக்கு பயந்து தப்பியோடிய பெண்களை சுற்றி வளைத்து பாலியல் பலாத்காரம் செய்து படுகொலைகள் செய்தது இந்த முகம் தான். காங்கிரஸ் நாடாளுமன்ற முன்னாள் உறுப்பினரை உயிரோடு எரித்து கொன்ற காலிகள் கூட்டத்தின் முகங்கள் இந்துத்துவம். சாதிக்கலப்பு திருமணம் செய்தவர்களை வேட்டையாடி கொலை செய்த தொடர் கொலையாளனின் முகம் இந்துத்துவம். ஒரிசாவில் பாதிரியார் மற்றும் இரு பிள்ளைகளை உயிரோடு கொழுத்திய 'புண்ணியவான்' தாராசிங்குக்கு இந்துத்துவ முகம் தான். உழைப்பை சுரண்டியதை எதிர்த்து எழும்பிய தலித்களை கொன்று குவிக்க ரன்வீர் சேனா படையும் இதில் ஒரு முகம் தான். இந்தியா பாகிஸ்தான் என எல்லைப் பிரிவினைக்கு முதல் அடி எடுத்து வைத்தவரும், காந்தி கொலையில் குற்றம் சாட்டப்பட்டவட்டவருமான சாவர்க்கர் உருவாக்கியது இந்துத்துவ முகம் தான். இந்த இந்துத்துவ முகத்தை பெற்றெடுத்தவரும் இவரே. அவர் உருவாக்கிய இந்துத்துவம் என்கிற பார்ப்பனீய கொள்கை தான் இன்று இந்து தீவிரவாதிகளை உருவாக்கும் மூளைச்சலவை பட்டறைகளாக உருவெடுத்து நிற்கிறது. எதிர்காலத்தில் இந்திய துணைக்கண்டத்தின் ஒற்றுமைக்கும் அமைதிக்கும் எதிரான பயங்கரவாதிகள் இந்துத்துவவாதிகள்.
உழைக்கும் மக்களின் கருப்பசாமி, மூதேவி, மதுரை வீரன், சுடலைமாடன்....போன்ற நாட்டார் தெய்வங்களை தங்களது பார்ப்பனீய கடவுள்களின் புட்டியில் அடைத்து, "நாமெல்லாரும் இந்து! வாங்க! வாங்க...!" என அடியாள் படையை திரட்டும் இவர்கள் உழைக்கும் மக்களது எந்த பிரச்சனைக்கும் உண்மையாக போராடியதில்லை. தெய்வங்களை அடிமைப்படுத்துவதன் வழி ஒரு இனத்தையே அடிமைப்படுத்தலாம். இதையே பார்ப்பனீயம் வரலாற்று காலம் முதல் செய்து வருகிறது. கடந்த காலங்களில் தீட்டாக ஒதுக்கி வைக்கப்பட்ட சுடலைமாடனும், கருப்பசாமியும், பேச்சியும் இன்றைய இந்துத்துவ பார்ப்பனீயத்தின் அரசியல் ஆதாயத்திற்கு அவசியமாகிறது.
இந்துத்துவத்தின் மிதவாத வடிவம் காங்கிரஸ் அமைப்பில் இருந்தது. இன்னும் இருக்கவே செய்கிறது. அடிப்படைக் கொள்கையும், அமைப்பு மாற்றமும் இல்லாவிட்டால் ஆட்சி மாறினாலும் பார்ப்பனீயம் நிலைத்திருக்கும் என்பதற்கு மிகச்சரியான உதாரணம் கடந்த மாதம் ஜெனிவாவில் நடந்த ஐக்கியநாடுகள் சபையின் மனித உரிமை அமைப்பின் கூட்டத்தில் இந்திய அரசு கொடுத்த அறிக்கை.
Mr. GUPTA (India): "......The so-called fourfold scheme of the Brahmin, the warrior, the commoner and the untouchable was a myth and did not exist in reality..."
COMMITTEE ON THE ELIMINATION OF RACIAL DISCRIMINATION
Seventieth session
SUMMARY RECORD OF THE 1796th MEETING
Held at the Palais Wilson, Geneva,
on Friday, 23 February 2007 at 3 p.m.
இந்தியா என்கிற துணைக்கண்ட நிலப்பரப்பில் பல கலாச்சாரங்கள், மதங்கள், இனங்களை சார்ந்த மக்கள் வாழுகின்றனர். இந்தியா என்ற பெயர் உருவாகும் முன்னரே இங்கு வாழும் மக்களில் பெரும்பான்மையோரின் ஆதி நிலமாகவே இந்திய நிலம் இருந்து வந்திருக்கிறது. ஆரியர்கள் 'படையெடுப்பிற்கு' (யுத்தம் நடத்துபவன் மட்டுமல்ல படையெடுப்பவன், கலாச்சாரத்தை அழிப்பவனும் தான்) முன்னரே இங்கு மக்கள் குழுக்களாக, கலாச்சார, பண்பாட்டு அடையாளங்களுடன் வாழ்ந்திருக்கிறார்கள். இந்தியா என்கிற துணைக்கண்ட நிலப்பரப்பையும் அதில் வாழும் மக்களையும் 'இந்து' என்கிற பார்ப்பனீய 'கலாச்சார தேசியத்தில்' அடைத்து பார்க்கும் போது தான் பிரச்சனை ஆரம்பமாகிறது.
ஆங்கிலேயர்கள் காலனியாதிக்கத்திற்கு முன்னர் இந்தியா ஒற்றை நாடாக எந்த காலத்திலும் இருக்கவில்லை. ஆதியில் நாடு, தேசியம் என்னும் கோட்பாடுகள் தோன்றியிருக்கவில்லை. நிலப்பரப்புகள் அனைத்தும் பொதுவாகவே இருந்தன. அடுத்தடுத்த கட்டங்களில் மனித குழுக்கள் தாங்கள் நடமாடிய இடங்களை சொந்தம் கொண்டாடவும், கட்டுப்பாட்டில் வைத்துக்கொள்ளவும் துவங்கினர். முதலாளித்துவத்தின் முதல் கட்டமான நிலவுடமை சமுதாயம் துவங்கியது இப்படி தான். பின்னர் மனிதக்குழுக்களின் தலைமைகள் கட்டுப்பட்டில் மக்களும், உடமைகளும் இயங்க ஆரம்பித்தன. சட்டங்கள், ஒழுங்குமுறைகள், காவலாளிகள் என அதிகார மயப்படுத்தல் உருவானது. தொடர்ந்து மன்னராட்சி உருவானது. மன்னர் காலங்களில் கூட இந்தியா என ஒற்றை நாடு இல்லை. மகத நாடு, சேர நாடு, சோழ நாடு, பாண்டிய நாடு என பகுதிகளாகவே இயங்கியது. சில நாடுகள் இன்றைய சிறு மாவட்ட அளவு கூட இருக்கவில்லை. ஆங்கிலேயர்களின் காலனியாதிக்க நிர்வாக வசதிக்காக தான் இந்தியா என்னும் ஒற்றைமுறைப்படுத்தல் முதலில் துவங்கியது. இந்தியாவை உருவாக்கும் போது காலனியாதிக்க தலைமை இந்த நிலப்பரப்பின் தேசிய இனங்களின் கனவு என்ன என பார்க்கவில்லை. ஒரே நாடாக எல்லைக்கோட்டை வரையறுத்த ஆங்கிலேயனின் மாயையில் ஒரே தேசியம் என பார்ப்பனீயம் பேசி திரிகிறது. இந்தியா ஒரு துணைக்கண்டம் இங்கு வாழும் மக்கள் ஒரே தேசிய இனத்தை சார்ந்தவர்களல்ல. பல்வேறு தேசிய இனங்களில் கூட்டமைப்பே இந்தியா. இந்த பன்முகத்தன்மை தான் அழகு.
1947 ஆகஸ்டு செல்வாக்கு மிக்க பார்ப்பனீயவாதிகளுக்கு அதிகாரத்தை எழுதி கொடுத்துவிட்டு ஆங்கிலேயர்கள் வெளியேறினார்கள். அன்று முதல் இன்று வரை அரசு அதிகாரம், நீதிமன்றம், பாராளுமன்றம், பத்திரிக்கை என அனைத்தும் பார்ப்பனீய ஆதிக்க மயம் தான் தேசியமாக கற்பிக்கப்படுகிறது. இதன் செயல், சிந்தனை என அனைத்தும் பார்ப்பனீய ஆதிக்கமாகவே இருக்கிறது. இந்த பார்ப்பனீய அதிகார ஒற்றைமயப்படுத்தலுக்கு என்றும் சவாலாக இருப்பவர்கள் பொதுவுடமையாளர்கள், பெண்ணின விடுதலையாளர்கள், தலித்தியம்/அம்பேத்காரியம், பெரியாரியம் போன்ற முற்போக்காளர்கள். அதனால் தான் முற்போக்கான எந்த விசயத்தையும், சொல்லையும், செயலையும் ஏற்க முடியாத நிலையில் பார்ப்பனீய இந்துத்துவம் இருக்கிறது. இந்துத்துவத்தின்/பார்ப்பனீயத்தின் எதிரிகள் தேசவிரோதிகள் என்றால், ஒடுக்கப்பட்ட மக்களுக்கு எதிரானது பார்ப்பனீய 'கலாச்சார தேசியம்'. மனிதம் என்னும் உயரிய விழுமியம் காக்கப்பட பார்ப்பனீய 'கலாச்சார தேசிய மாயை' உடைக்கப்பட வேண்டியது அவசியம்.
இப்போது சொல்லுங்கள் பூங்கா தலையங்கம் எந்த தேசியத்திற்கு எதிரானது? நேரடியாகவே பார்ப்பனீய 'ஒற்றைமுறைப்படுத்தலுக்கு' எதிரானது. தேசியத்தையும் பார்ப்பனீயத்தையும் போட்டு குழப்பும் இந்துத்துவ வேடங்களை அடையாளம் கண்டு கொள்வோம்.