இந்தியா: மருந்து சோதனை எலிகளின் கூடாரம்!

நோயால் பாதிக்கப்பட்டு மருத்துவரிடம் செல்கிறோம். மருத்துவர் தருகிற மருந்தின் விளைவு, தரம் பற்றியும் அறியாமலே அதை பயன்படுத்துகிறோம். நோய் குணமடைவதற்கு பதிலாக புதிய பிரச்சனை உருவானால் எப்படி இருக்கும்? பல மருத்துவர்கள் கடைகளில் விற்பனைக்கு வராமல் சோதனை கட்டத்தில் இருக்கும் மருந்துகளை ஏழை நோயாளிகளிடம் கொடுத்து பயன்படுத்த சொல்வதுண்டு. இப்படி மருத்துவர் இலவசமாக தருகிற மருந்துகளை பெற்றுக்கொள்ளும் ஏழைகள் நன்றியுடன் பெறுவதுண்டு. தனக்கு தரப்பட்டுள்ள மருந்து சந்தையில் விற்பனை செய்ய உரிமம் பெற்றதல்ல, அதன் பக்கவிளைவுகள் பற்றிய சரியான கணிப்பு இல்லை என்பது ஏழை நோயாளிக்கு தெரிவதில்லை. தனது நோயை பயன்படுத்தி சோதனை ஒன்று நடைபெறுவதும் அவர்களுக்கு தெரிவதில்லை. ஏழ்மையை பயன்படுத்தி ஆய்வுகளை நடத்துவது மருத்துவர்கள் மட்டுமல்ல. மருத்துவர்களுக்கு பின்னால் விற்பனை பிரதிநிதிகள், மருந்து நிறுவனங்கள் என பெரிய கூட்டமே இயங்குகிறது. சிலவேளைகளில் மருத்துவருக்கே தான் செய்யும் செயலின் பின்விளைவுகள் பற்றி தெரிகிறதா என்பது சந்தேகமே. இந்த மருந்து சோதனையை (Clinical Trial) நிகழ்த்தும் மருந்து நிறுவனங்கள் தான் ஒழுக்கமற்ற நடைமுறைகளை கடைபிடிக்கும் முதல் குற்றவாளிகள்.

மருந்து பொருட்களை தயாரிக்கும் முயற்சியில் மருந்து சோதனை மிக முக்கியமானது. புதிதாக உருவாக்கப்படும் மருந்து மற்றும் கருவிகளின் செயலாற்றும் திறன் மற்றும் பயனை கணிப்பிட மருந்துவ ஆராய்ச்சி அவசியமாகிறது. புதிதாக கண்டுபிடிக்கப்படும் நோய் தடுப்பு மருந்துகள் மற்றும் கருவிகளை முதலில் விலங்கினங்கள் மீது சோதனை செய்து வெற்றியடைந்த பின்னர் மட்டுமே பல கட்டங்களாக மனித உடலில் செலுத்தி கட்டுப்பாடான சூழ்நிலையில் வைத்து கண்காணிக்க வேண்டும் என்பது பொது நடைமுறை. இந்த சோதனை முடிவுகள் அடிப்படையில் மருந்தின் தரம் மற்றும் பாதுகாப்பிற்கான இறுதி வடிவமும், அனுமதியும் கொடுக்கப்படுகிறது. அதன் பின்னரே ஒரு மருந்து கடைகளில் விற்கப்படும். புதிய மருந்து சோதனைக்கு தங்களை பயன்படுத்த அனுமதிப்பவர்களுக்கு பணம் கிடைப்பதால் தானாகவே பலர் சேர்வதுண்டு. மருந்து சோதனைக்கு தன்னை ஈடுபடுத்த முன்வரும் நபர்களிடம், சோதனையின் தன்மை, பாதிப்புகள் பற்றிய அனைத்து விபரங்களையும் தெரிவித்த பின்னரே சம்மதம் பெறப்படவேண்டும் என்பது பொதுவான விதி. நடைமுறையில் இவை அனைத்தும் மீறப்படுகிறது.

பெரும்பாலும் சோதனைக்கு உட்படுபவர்களுக்கு பாதுகாப்புக்கான உத்தரவாதம் ஆய்வு நிறுவனங்களால் தரப்படுவது இல்லை. தன்னை சோதனைக்கு உட்படுத்த சம்மதிப்பவர்கள் பணம் கிடக்கும் ஆசையில் இருப்பதால், உடல்நலம் பற்றிய பாதிப்புகளை பற்றி தெரிந்துகொள்ளும் விழிப்புணர்வு குறைந்தே இருக்கிறார்கள். சோதனைக்கு உட்படும் நபர்களின் அறியாமையை பயன்படுத்தி சோதனையின் பக்கவிளைவுகளை பற்றி தெரிவிக்காமல் மருந்து நிறுவனங்கள் ஆய்வுகளை நிறைவேற்றுகின்றன. மருந்து சோதனையில் ஒளிவு மறைவற்ற தன்மையையோ, நேர்மையோ மருத்துவ ஆய்வு நிறுவனங்கள் கடைபிடிக்கவில்லை என்று பிரிட்டன், அமெரிக்கா முதலான மேற்கத்திய நாடுகளில் எதிர்ப்புகள் எழுகின்றன. புதிய மருந்து ஒன்றை கண்டுபிடித்தால் கிடைக்கும் பண இலாபத்தை மட்டுமே குறிக்கோளாக கொண்டு மருத்துவ ஆய்வு நிறுவனங்கள் இயங்குகின்றன. உலகமயமாக்கல் கொள்கையின் முதலாளித்துவ சித்தாந்தத்தில் இயங்கும் காப்புரிமை, போட்டி, இலாப நோக்கு மட்டுமே மருந்து நிறுவனங்களின் நோக்கமாக அமைந்துவிட்டதால் பக்கவிளைவுகளைப் பற்றி கவலைப்படாது நேர்மையற்ற வழிகளில் ஆய்வுகளை மேற்கொள்கின்றன.

பிரிட்டனில் மருந்து சோதனையால் பாதிப்படைந்த அதிர்ச்சிகரமான ஒளிப்பதிவு ஒன்று இங்கே (நேரம் இருப்பின் அவசியம் பார்க்க வேண்டியது):

இந்தியாவில் 1970 மற்றும் 1980-களில் நடத்தப்பட்ட மருத்துவ சோதனைகளின் போது புற்றுநோய் வருவதற்கான அறிகுறிகள் கொண்ட திசுக்கள் 1000 பெண்களிடம் கண்டறியப்பட்ட போதும் ஆய்விற்காக மருத்துவம் செய்யாது (அந்த பெண்களுக்கு தெரிவிக்காது) விடப்பட்டது. சோதனையின் இறுதியில் அவர்களில் 71 பேருக்கு கட்டிகள் உருவாகியது. 9 பேர் புற்றுநோயால் முழுவதும் பாதிக்கப்பட்டிருந்தனர். 62 பேருக்கு குறைந்த அளவு புற்றுநோய் பரவிய பின்னரே மருத்துவம் செய்யப்பட்டது.

1990ல் அமெரிக்காவை சார்ந்த இரு ஆய்வாளர்கள் பல நாடுகளில் சட்டத்திற்கு புறம்பான ஆய்வு ஒன்றை மேற்கொண்டனர். ஒருவகை காய்ச்சலை குணப்படுத்த பயன்பட்டுவந்த Quinacrine http://en.wikipedia.org/wiki/Quinacrine என்னும் ஆபத்தான மருந்தை கருத்தடைக்கு பயன்படுத்த சிலி, இந்தியா, வங்காளதேசம், வியட்நாம் போன்ற நாடுகளில் ஆயிரக்கணக்கான ஏழை பெண்கள் மீது இந்த சோதனை நடத்தப்பட்டது. பெண்களின் கருப்பைக்குள் இந்த மாத்திரையை அனுமதி பெறாமலே நுழைத்தனர். இந்த சோதனையின் விழைவாக கருப்பையின் பகுதிகள் கருகியது மட்டுமல்ல பெலோப்பியன் குழாய் அடைபட்டது. முன்னர் உலக சுகாதார நிறுவனத்தின் (WHO) தலையீட்டினால் இந்த ஆய்வு மேற்கு நாடுகளில் நிறுத்தப்பட்டிருந்தது குறிப்பிடத்தக்கது. அமெரிக்க ஆய்வாளர்களால் கடத்தி வரப்பட்டு, மேற்கு வங்காளம் மற்றும் பிற மாநிலங்களில் 30,000 பெண்களுக்கு சட்டத்திற்கு புறம்பான முறைகளில் சோதனைக்காக கருத்தடை செய்யப்பட்டது. மேற்கு வங்காளத்தில் மட்டும் 10,000 பெண்களிடம் இந்த சோதனை நடந்தது. சமூக போராளிகளின் தொடர்ந்த சட்டப்போராட்டத்தின் விளைவாகா உச்சநீதிமன்றம் quinacrine sterilisationஐ இந்தியாவில் தடைசெய்தது. ஆனால் மருத்துவர்கள் antibiotic erythromycin என்னும் மருந்தை அதே காரணத்திற்காக சோதனை செய்ய துவங்கினர். இந்த சட்டப்புறம்பான சோதனையின் மருத்துவ முடிவுகள் சர்வதேச சஞ்சிகைகளில் பிரசுரிக்கப்பட்டது. "இன்னும் மேற்கு வங்காளத்தின் கிராமப்புறங்களில் quinacrine கிடைக்கிறது" என பத்திரிக்கையாளர் ராஜஸ்ரீ தாஸ் குப்தா தெரிவிக்கிறார்.

அரசுக்கு சொந்தமான மாநில புற்றுநோய் மருத்துவ மையம் திருவனந்தபுரத்தில் 1999 ஆண்டு வாய் புற்றுநோயால் பாதிக்கப்பட்ட 25 நோயாளிகளுக்கு சோதனை மருந்து ஒன்றை அவர்கள் அனுமதி இல்லாமல் கொடுத்தனர். அவர்களுக்கு கொடுக்கப்பட்ட சோதனை பொருட்களின் வேதியல் பெயர் chemical tetra-O-methyl nor-dihydro-guaiaretic acid (M4N) or tetraglycinyl nor-dihydro-guaiaretic acid (G4N). வாய்புற்றுக்கு ஏற்கனவே கண்டறியப்பட்ட மருந்து இருந்தும் சோதனைக்காக இப்புது வேதிப்பொருள் கொடுத்ததன் மூலம் நோயாளிகளின் உரிமை மீறப்பட்டது. இந்த சோதனை இந்திய மருந்து கட்டுப்பாடு நிறுவனத்தால் அங்கீகரிக்கப்படவில்லை என்பது குறிப்பிடத்ததக்கது. அவர்களில் 10 நோயாளிகளுக்கு அளவுக்கு அதிகமான உறுப்பு வளர்ச்சி கண்டறியப்பட்டு மருத்துவம் நிறுத்தப்பட்டது. இந்த மருத்துவ ஆய்வை அமெரிக்க நிறுவனமான Johns Hopkins University நன்னெறி ஒப்புதல்கள் வழங்காமலே நிதியுதவி செய்திருந்தது. இந்திய மருத்துவ ஆய்வு மையம் இந்த சோதனை பற்றிய விசாரணையை நடத்தியது. விசாரணை அறிக்கையை மக்கள் பார்வைக்கு வைக்காமல் மறைக்கப்பட்டது.

இந்திய மருத்துவ ஆய்வு மையம் மனிதர்கள் மீது செய்யப்படும் மருத்துவ ஆய்வுகளுக்கான நன்னடத்தை விதிகளை 2000 ஆண்டில் முடிவு செய்தது.
2002ல் Novo Nordisk என்னும் பன்னாட்டு நிறுவனம் சர்க்கரை வியாதிக்கான மருந்து சோதனையின் 3வது கட்டத்தை விலங்குகள் மீதான சோதனையின் அறிக்கையை பெறும் முன்னரே நடத்தியது. எலிகள் மீது நடத்தப்பட்ட சோதனை அறிக்கையில் ragaglitazar என்னும் இந்த மருந்து எலிகளுக்கு சிறுநீர்ப்பையில் கட்டிகளை உருவாக்கியிருந்தது கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. முதல் இரண்டு கட்ட சோதனைகளை தாண்டாமலே மூன்றாம் கட்ட சோதனைக்கு இந்த ஆய்வை நடத்தப்பட்டது. Ragaglitazar என்னும் இந்த மருந்தை ஐதராபாத்தை சார்ந்த Dr Reddy's Laboratories, என்னும் நிறுவனம், Novo Nordisk அனுமதி பெற்று உருவாக்கியது. தென் அமெரிக்கா, பசிபிக், ஐரோப்பா, இந்தியா போன்ற இடங்களில் இந்த சோதனை நிறைவேற்றப்பட்டது. இந்திய மையங்களின் வழி மட்டும் 130 நபர்களிடம் நடத்தப்பட்ட சோதனையில் மனிதர்களுக்கு பாதிப்பு ஏற்பட்டனவா என்பது பற்றிய தகவல்களை வெளியிட Novo Nordisk மறுத்துவிட்டது.

2003ல் மும்பையை சார்ந்த சன் பார்மாசூட்டிகல் தொழிற்சாலை மருத்துவர்களுக்கு சலுகைகளை வழங்கி 400 பெண்களுக்கு புற்றுநோய் தடுப்பு மருந்து கொடுத்து சோதனை நடத்தியது. மருத்துவ விற்பனை பிரதிநிதிகள் வழியாக அந்த மருத்துவர்களின் அறிக்கைகளை பெற்று ஆய்வு அறிக்கை என மாற்றியது.

2003 - 2004, சாந்தா பயோடெக் நிறுவனம் மாரடைப்பு நோயாளிகள் மீது இரத்தக்கட்டிகளை நீக்க streptokinase என்னும் மருந்தை சோதனை செய்தது. இதே காரணத்திற்கான மருந்து ஏற்கனவே இருந்தும் Streptokinase அவசரமாக உயிரை காப்பாற்ற என்ற பெயரில் கொடுக்கப்பட்டது. இந்த சோதனைகளுக்கான மருத்துவத்துறை சார்ந்த அனுமதி, நோயாளிகளின் அனுமதி பெறப்படவில்லை. சோதனையில் பாதிக்கப்படுபவர்களுக்கான இழப்பீடுகள் பற்றி நிறுவனத்திடம் எந்த விதிமுறைகளும் இல்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

கேள்விக்கு பதில் சொல்லாமல் ஓடும் மருந்து நிறுவன அதிகாரி பற்றிய ஒளிப்பதிவு:

மருந்து நிறுவனங்கள், விற்பனை பிரதிநிதிகள், ஆய்வுக்கூடங்கள், மருத்துவர்கள் என கூட்டணி சேர்ந்து நோயாளிகளது உயிரைப்பற்றி கவலைப்படாமல் நடத்தப்படும் சோதனைகள் இந்தியாவில் இயல்பாகவே நடந்துகொண்டிருக்கிறது. இந்த சூழநிலையில் உலகமயமாக்கல் பொருளாதாரத்தின் புதுவரவாக outsourcing அடிப்படையில் மருந்து சோதனை இந்தியாவிற்கு இடம் மாறி வருகிறது. பன்னாட்டு நிறுவனங்களின் மருந்து சோதனையால் வரும் பணத்தை குவிக்க தனது பொருளாதார, சட்ட, நிர்வாக கதவுகளை இந்தியா கடந்த பல ஆண்டுகளாக திறக்க துவங்கிவிட்டது. பன்னாட்டு மருந்து நிறுவனங்களான Novo Nordisk, Aventis, Novartis, GlaxoSmithKline, Eli Lilly மற்றும் Pfizer மருந்து சோதனைக் கூடங்களை இந்திய நகரங்களில் நிறுவி வருகின்றன. எல்லா மருந்து நிறுவனங்களுக்கும் விருப்பமான இடம் நரேந்திர மோடி ஆளும் குஜராத் மாநிலம். 2010ல் சுமார் 2 மில்லியன் இந்திய நோயாளிகள் மீது மருந்து சோதனைகள் நிகழ்த்தப்பட்டிருக்கும். இந்தியாவில் இருக்கிற நோயாளிகளை குறிவைத்தே மருத்துவ சோதனைகளை பன்னாட்டு நிறுவனங்கள் இந்தியாவிற்கு நகர்த்துகின்றன. அதிகபடியான நோயாளிகள் இருப்பதும், பெரும்பாலானோர் எந்த மருந்துகளையும் பயன்படுத்தாமல் இருப்பதும் தங்களது புதிய மருந்துகளை சோதனை செய்யும் ஆய்வுகளுக்கு நல்லது என மருந்து நிறுவனங்கள் கருதுகின்றன. இந்தியாவில் சுமார் 30 மில்லியன் பேருக்கு இதயநோயும், 25 மில்லியன் பேர் இரண்டாவது வகை சர்க்கரை வியாதியிலும், 10 மில்லியன் பேருக்கு மனநோயும் இருப்பதால் இந்த மருந்து சோதனைக்கு தகுதியானதாக இந்தியா கருதப்படுகிறது.

மிக குறைந்த செலவில் எந்த விதமான சிக்கலும் இல்லாமல் இந்தியாவில் மருந்து சோதனை மற்றும் ஆய்வுகளை செய்துவிடமுடியும். அமெரிக்காவை விட பாதி செலவில் மருந்து சோதனையை இந்தியாவில் நிறைவேற்ற முடியும். பன்னாட்டு நிறுவனங்களின் மருந்து ஆய்வுகளுக்கு தேவையான மருத்துவ துறையில் பட்டங்கள் படித்தவர்கள் இந்தியாவில் குறைந்தௌஉதியத்திற்கு வேலை செய்ய காத்திருக்கிறார்கள். பன்னாட்டு நிறுவனங்களின் வருகையால் நாட்டின் பொருளாதாரம் வளர்ச்சி பெறும் என தெரிவிக்கப்படுகிறது. 2002ல் மட்டும் மருந்து சோதனை வழி இந்தியா ஈட்டிய பணம் 70 மில்லியன் அமெரிக்க டாலர் என இந்திய தொழில் கூட்டமைப்பு அறிக்கை தெரிவிக்கிறது. இந்த வருடத்தில் இந்த தொகை 200 மில்லியன் அமெரிக்க டாலர் ஆக உயரும். 2010ல் இதன் வேகம் 500 மில்லியன் முதல் 1 பில்லியன் அமெரிக்க டாலர்கள் வரை குவிக்கும் என கணிக்கப்பட்டுள்ளது. 2007 நிதிநிலை அறிக்கையில் மருத்துவ ஆய்வுகளுக்கு சேவை வரி விலக்கு அளிக்க இருப்பதாக அறிவிக்கப்பட்டுள்ளது. மருந்து சோதனைக்கான 'விரும்பத்தகுந்த இடமாக' இந்தியாவை மாற்ற இந்த வரிவிலக்கு உதவும் என நிதி அமைச்சர் தெரிவித்துள்ளார். சுமார் 20 நிறுவனங்கள் இந்தியாவில் மருந்து சோதனையில் ஈடுபட்டு வருகின்றன. 2010ஆம் ஆண்டிற்குள் உலக அளவிலான மொத்த மருந்து சோதனையில் 20 சதவிகிதம் சோதனைகள் இந்திய நோயாளிகளிடம் செய்யப்படும்.

மருந்து நிறுவனங்களில் சோதனைகளால் இந்திய மக்கள் குறிப்பாக எழை நோயாளிகள் சந்திக்க இருக்கிற வேதனைகளை பற்றி அரசும், அமைப்புகளும் மௌனமே சாதிக்கிறது. மருந்து சோதனைகள் வெளிநாடுகளிலிருந்து இந்தியாவுக்கு இடம்பெயர்வதால் எழைகளின் வாழ்வில் வேதனை மட்டுமே மிஞ்சும். மனிதர்களை "சோதனை மிருகங்களாக" பயன்படுத்தும் போக்கு இந்தியாவில் இன்னும் வளரும். எயிட்ஸ் நோய்க்கான மருந்து சோதனை இந்தியாவில் இரண்டாவது கட்டத்தை அடைந்துள்ளது. இந்த சோதனையில் மனிதர்கள் ஈடுபடுத்தப்பட்டது நாடறிந்தது. மேனகா காந்தி சுகாதரத்துறை அமைச்சராக பொறுப்பேற்றது முதல் பிராணிகள் மீது மருந்து சோதனை செய்வது தடைசெய்யப்பட்டது. இதனை தொடர்ந்து மருந்து நிறுவனங்கள் பிராணிகளுக்கு பதிலாக மனிதர்களை மருந்து சோதனையில் ஈடுபடுத்த துவங்கின.

உலகமயமாக்கல் பொருளாதாரத்தை இலாப நோக்கில் பார்க்கும் முதலாளிகளுக்கு ஏழைகளின் நோய் முதலீட்டிற்கான ஒரு வாய்ப்பாக அமைகிறது. பன்னாட்டு நிறுவனங்கள் நோயாளிகளது அறியாமை, குடும்ப வறுமை மற்றும் ஏழ்மையை தங்களது ஆய்வு சோதனைகளுக்கான முதலீட்டு தளமாக மனிதாபிமானமற்று கருதுகிறது. நிதிநிலை அறிக்கைகள் தயாரிப்பின் போது பணக்காரர்கள், முதலாளிகள், நிறுவனங்கள் ஆகியவர்றுன் விருப்பத்தின் அடிப்படையில் திட்டங்களை தீட்டும் அரசு ஏழைகளின் நோயை விற்று தனது பெட்டியில் டாலரை குவித்து 'வளர்ச்சி' என பெருமை கொள்கிறது.

இந்தியா உலக ஒழுங்குமுறைக்கு ஏற்ப மருந்து சோதனைக்கான விதிகள், நோயாளியின் சம்மதம் பெற விதிமுறை போன்றவை ஏற்படுத்தப்பட்டிருகிறது. ஆனால் நடைமுறையில் படிப்பறிவு இல்லாத நோயாளிகளது சம்மதம் பெறுவது பற்றி அறிஞர்கள் சந்தேகமடைகின்றனர். கோடிக்கணக்கான அமெரிக்க டாலர்களை அள்ளிக் குவிப்பதால் இந்திய ஏழைகளின் உடல்நலன் மற்றும் பாதுகாப்பு பற்றிய கவலையில்லாது பன்னாட்டு நிறுவனங்களுக்கு அடங்கிஅய் நிலையில் இந்திய ஏழைகளின் பாதுகாப்பை பற்றி கவலைப்படாது இந்திய மருத்துவத்துறையும், அரசுகளும் இயங்குகின்றன.

நோய்க்கு என்ன மருந்து தரப்படுகிறது, அதன் அவசியம் என்ன? என்ன பக்க விளைவுகளை ஏற்படுத்தும்? இந்த மருந்தின் தரமென்ன? என்பதை அறியும் உரிமை நோயாளிக்கு உண்டு. நடைமுறையில் மருத்துவர்கள் இந்த அடிப்படை உரிமைகளை மதித்து செயல்படுகிறார்களா என்பது கேள்வியே! வளர்ந்த நாடுகளே தடுமாறும் ஒரு பிரச்சனையை இந்தியா வலிய வந்து டாலருக்காக அணைத்துக்கொள்கிறது. இனி மருந்து நிறுவனங்களின் கையில் இந்திய ஏழைகளின் உயிர்.